UNHA LINGUA LARGA

     Ërase unha lingua

unha lingua larga

aguda na punta

cal pico de garza.

-

     Tiña toda aresta

cuberta de sarna

por falar daqueles,

que lles tiña rabia.

-

     E perto dun lado

notábanse manchas,

cinco eran negras,

e dúas castañas.

-

 Mais da súa boca

cando se bababa,

auga chirla moura

toda se mollaba. 

     Terrible era ela

a lingua da parva,

miren se era longa

que a tiña colgada.

-

     Esta golpa vella,

con greñas de cabra,

con cheirentas uñas

morría coa saña.

-

     Polas reuniós

de suíña andaba

era igual ca teupa

facendo a furada.

-

     Se sabedes vós

destas lebres falsas,

matar nas matedes

quitádelle as patas.

-

     Ërase unha lingua

unha lingua larga,

miren se sabía

que todo o ignoraba.

-

     Que linguas tan longas

hai polas comarcas

que embarcan a un

en calquera lancha.

-

     Cal porca da corte,

cal besta preñada,

cal vaca xurrenta

non vou comparala.

-

     Mais se quere o vento

que cale esta parva,

que lle arrinque a lingua

senón que lla parta.

-

     Mais se quere o vento

que cale esta parva,

que lle arrinque a lingua

senón que lla partan.